Może to się wydać truizmem, ale wobec śmierci wszyscy są równi. Osoby z wiosek, mniejszych i większych miast, w końcu z wielkich metropolii - nikt nie zdoła przed śmiercią się uchronić. Najprawdopodobniej jednak zanim sam zejdzie z tego świata - przyjdzie mu zmierzyć się z przygotowaniem uroczystości pogrzebowych kogoś bliskiego.
Cmentarz nazywany jest - z języka greckiego - nekropolią czyli miastem umarłych. Jest w tym dużo prawdy, bo jakkolwiek dziwnie to może zabrzmieć, ale cmentarze właśnie też mają swoje "życie", rozumiane może bardziej jako prawa - pisane i niepisane - oraz zwyczaje. Dla postronnego obserwatora każdy cmentarz wydaje się być taki sam, niezależnie czy znajduje się on na północy czy południu, na zachodzie czy na wschodzie Polski. Jednak po dłuższym spacerze jego uliczkami - w zależności od regionu - dostrzec można charakterystyczne cechy konkretnej nekropolii. Jedną z nich są pomniki nagrobne i obudowy grobów.
Pogrzeb to ostatnie pożegnanie osoby zmarłej, dlatego w zdecydowanej większości przypadków oczekujemy, że uczestniczyć w nim będą wszystkie osoby, które będą miały taką potrzebę serca. Zdarza się jednak i tak, że ze strony rodziny zmarłego pojawia się informacja, że pogrzeb będzie miał charakter prywatny. Co to oznacza?
