Sebastian Warkocz

Umarli.. a my nadal ich kochamy
tęsknimy
mówimy do nich
i tak się nieraz nam zdaje..
przecież są z nami...
Boże zabierasz tych których kochamy ,a nam zostawiasz krwawiące rany !!
.."Pamiętajmy o tych, co od nas odeszli, byli pośród nas, z nami czas dzielili.
I chociaż dzisiaj ich już z nami nie ma, pamięć po sobie nam pozostawili.
Pamiętajmy o nich, niech żyją w pamięci, będziemy bogatsi o ich obcowanie.
A nasza wędrówka w zaświaty mniej straszna, kiedy wyruszymy bliskim na spotkanie.
Może, gdy w pamięci będą przywołani, popatrzą na nas, ze swoich zaświatów.
Natchną nas myślą doczesnych poczynań, zwiększą naszą wartość o kilka karatów.
Składając wizyty w miejscu ich spoczynku, zapalmy im znicze, by uczcić spotkanie.
Nie wiemy, co dla nich będzie to znaczyło, nam się odświeży życia wspominanie.
Przypomnimy sobie radości doznane, gdy oni z nami wśród żywych bywali.
Powrócą do nas radości minione i więź pogłębi z tymi co zostali

pamiętamy

spoczywaj w pokoju (*)

Mówiłam o Tobie

Mówiłam o Tobie wiatrom
Wzdychały
Mówiłam o Tobie deszczom
Płakały

Mówiłam o Tobie śniegom
Topniały
Mówiłam o Tobie pąkom
Rozkwitały

Mówiłam o Tobie kwiatom
Pachniały
Mówiłam o Tobie listkom
Drżały

Mówiłam o Tobie morzu
Szumiało
Mówiłam o Tobie słońcu
Grzało

Mówiłam o Tobie rozstaniu
Milczało
Mówiłam o Tobie cierpieniu
Bolało

Mówiłam o Tobie wszystkim
Rozumieli
Mówiłam, że Cię kocham
Wiedzieli...

Trzeba przeżyć ból - by opisać cierpienie. Trzeba dotknąć nieba - by rozkosz zapisać. Trzeba stracić nadzieję - by cenić złudzenia. Trzeba przeżyć wczoraj - by obudzić się dzisiaj. Trzeba najpierw zgubić - żeby zacząć szukać. Trzeba być samemu - by cenić we dwoje. Trzeba zamknąć drzwi - żeby ktoś zapukał. Trzeba się zapytać - by ktoś wskazał drogę. Trzeba poznać brutalność - by docenić tkliwość. Trzeba przestać bywać - by znów odczuć bycie. Trzeba przeżyć romans - by rozpoznać miłość. Trzeba najpierw umrzeć - by rozpocząć życie.....

...i nigdy nie zapomnij...

pamiętamy