Roman Czapczyk

w naszej pamięci żyć będziesz wiecznie

Synu ukochany-Co nas opuściłeś,Powiedz nam:gdzie jesteś? My wiemy,gdzie byłeś. Lat trzdzieści prawie Żyłeś razen z nami i nagle odeszłeś, Zostaliśmy sami. Z tym ogromnym żalem,Który wciąż się zbiera,Co serce rozsadza, co oddech zapiera. Powiedz nam: gdzie jesteś? Aby Cię odwiedzić, Aby na tej ziemi Bezradnie nie siedzieć. Wybierz ładne miejsce,Pójdziemy za Tobą. Byłeś dla nas wszstkim, Najdroższą osobą. Tę ogromną boleść Pogodnie znosiłeś. No powiedz: gdzie jesteś? Czemu nie przeżyłeś? Zostawiasz nas samych Na okrutnej ziemi.Jesteśmy bezradni,Bezsilnii niemi. No powiedz: gdzie jesteś? Pytam poraz trzeci.Przed nami nadzieja i ogrom stuleci. Musimy być zwarci, Musimy być silini, By zjechać za tobą Po życia pochylni. No powiedz mi wreszci, Kiedz Cię zobaczę. Synu ukochany, Nie widzisz,że płaczę. OJCIEC

...życie jest ulotne, pamięć wieczna...

TO NIE BYŁ TWÓJ CZAS
TO NIE BYŁA TWOJA CHWILA
ALE BÓG TAK CHCIAŁ
I TWOJA GODZINA WYBIŁA
[*] [*] [*] [*] [*] [*] [*] [*]

Jonathan Carroll — Poza ciszą

Zapytałam dziecko niosące świeczkę: - Skąd pochodzi to światło? Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął. - Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.

Pawlikowska-Jasnorzewska Maria,
"Bez ciebie"

Nudno jest tu bez ciebie. Nudno do obłędu!
Jestem jeszcze wraz z wiewiórką i pieskiem,
Piszę, czytam i palę, wciąż mam oczy niebieskie,
Lecz to wszystko tylko siłą rozpędu.

Wciąż jeszcze świt jest szary, zmierzch niebiesko -złoty,
Dzień przechodzi na jedną, noc na drugą stronę
I róże zakwitają bez wielkiej ochoty:
Bo tak są już przyzwyczajone.

A jednak świat się skończył. Czy wy rozumiecie?
Świata nie ma i ja go nie stworzę.
Czas jest równy i cichy. Lecz czekajcie... może -
Może ja jestem już na tamtym świecie?