Przemek Biel

Anioły są obrazami naszej tęsknoty za poczuciem bezpieczeństwa,za lekkością i radością,za żywotnością i miłościa.Łączą niebo z ziemią.Otwierają nam niebo i nadają naszemu życiu niebiański blask.
Kocham Cię mój Aniołku

Co tu jest prawdą, co nie,
Po której stronie jest sens
Bo jeśli tam, po co jest
Ten nasz świat

Ci, co odchodzą
Wciąż z nami są.
Czujesz ich pomoc,
Gdy jest źle.
Więc gdy z ciemnością
Rozmawiasz, to...

Oni Cię widzą,
Oni są.
Co tu jest jawą, co snem?

Zamykam oczy i jesteś, wyciszam świat i słyszę Ciebie, wyciągam ręce, chwytam powietrze...Odleciał Anioł, odleciał

"W mych objęciach on teraz bezpieczny,
Bo już władzy nie ma nad nim czas -
I zostanie w swej pięknosci wiecznej,
Nie dotknięty żadna, z ziemskich skaz".

..Póki ktoś żyje, to go kochamy, lecz to po śmierci go doceniamy. wtedy widzimy jaki był cenny, wtedy ogarnia smutek brzemienny. Wtedy to rozpacz, wtedy tęsknota, Jakże naiwna życia prostota....

Kocham Cię synku. Prosze, wybacz mi....Tak bardzo tesknię za Tobą, proszę wróć do mych snów, bądz znów blisko

Synku, przeczytałam list od Aniołka... Już nie będę...Wiesz, że udawało mi się prawie dwa tygod. Znowu będe się starać nie płakać...Kocham Cię bardzo i bardzo tęsknię:(

Utulone snem wieczystym, sposzywają tu w ciszy Serca z serc wyrwane, w których na zawsze ból zostanie..

- Nic mi nie jest oprócz tego ,
że nie widzę, że nie słyszę.
Mówić mogę,wypić kawę , potakiwać i zarabiać.
Nic mi nie jest oprócz tego,
że oślepłam i ogłuchłam.
Szlochać mogę, łzy tamować, ugotować i udawać.
Nic mi nie jest oprócz tego,
że nie widzę i nie słyszę synka mego. Nic mi nie jest oprócz tego,
że pół serca, że me myśli,
w grobie są już z moim synkiem
Nic jej nie jest oprócz tego,
że syn umarł w kwiecie wieku.
Tak myślicie...! ta rozkmina
zbliża szybciej mnie do syna

każdą miłość trzeba unosić do śmierci żeby wreszcie była nieśmiertelna I usmiech i płacz i spojrzenie oderwać od tego co kruche i skończone..
Nieuchronność omija, co chcemy ocalić,
wystarczy ciepłą iskrę pod sercem zapalić,
by rosły w nas i trwały ulotne wrażenia -
drogowskazy pamięci najmilsze - wspomnienia.

(R. Strug "Nieuchronność" - poetka z Limanowej