Piotruś Przygodzki

Śpij Aniołku
niebios słoneczko,
z chmur Ci zrobią
przytulne łóżeczko.
Przygasną na chwilę
gwiazdy na niebie,
aby przypadkiem
nie zbudzić Ciebie.
Skrzydła anielskie
okryją Cię same,
a Ty śpij czekając
na tatę i mamę.....

Sielsko – Anielsko jest Tobie w Niebie
A w pustym domu brakuje Ciebie
Jak mam przytulić postać skrzydlatą ?
Kto będzie wołał Mamo i Tato ?
Kto stos zabawek z kąta wygoni ?
Kto schowa kamyk w maleńkiej dłoni ?
Pytań tysiące – w zamian MILCZENIE
W oczach mam rozpacz, w duszy zmęczenie
I tylko liczyć mi pozostało,
Że przyjdzie przeżyć chwilę wspaniałą
Gdy poza czasem, poza przestrzenią,
Gdzieś poza ciałem, gdzieś poza Ziemią
Gdy przerwać zdołam rozumu rany
W pełni Miłości – znów się spotkamy....
Pytam po ludzku – Jak to się stanie ?
Ja jeszcze nie wiem – Ty wiesz KOCHANIE

Twego powrotu czekam na próżno.
Twe serce zimne, nie bije wcale,
ile bym dała by biło dalej.
Kolory świata przechodzą w jesień,
a ja samotna chodzę po lesie.
Lecz las to ludzi obcych, dalekich,
co patrzą na nas słabych, kalekich.
Kalectwem moim na całe życie,
będzie żałoba po małym bycie.
Które zjawiło się niespodzianie
i nastawiona na jego trwanie
nie będę nigdy z tym pogodzona
że go tu nie ma w moich ramionach
Po mej Iskierce pustka została
Gdzie teraz jesteś Iskierko mała

Pamiętam Skarbie...

Zamknięte oczy, uśmiech na twarzy
Tak jakby właśnie się rozmarzył
A On już odszedł, już daleko
Tam gdzie się tęcza styka z rzeką
A On już w domu, już u Pana
Radośnie śpiewa każdego rana
A On już sobie z Panem wędruje
nic go nie boli, nie popłakuje
Już jest szczęśliwy, już jest radosny
Jak promień, szelest, jak oddech wiosny.

KCBM ....

Niewiele tak czasu nam było dane,
zaledwie kilka tygodni.
To jakby nuty raz tylko zagrane,
fragmentu Twojej melodii.

Lecz ja nauczyłam się ich na pamięć
i będę po cichu nucić,
czasami tylko mój głos się załamie
bo wiem ,że nie możesz wrócić.