Natalia Kaczmarek

„Z nadzieją przez ból”

Dziś moje łzy,
jak krople krwi
mej duszy poranionej,
bo bólem mym
i żalem tym
po brzegi przepełnionej.

Każdego dnia
ma rozpacz trwa;
ramiona ciągle puste,
wciąż szukam Cię
i w noc i w dzień
zapełnić pragnę pustkę.

I minął rok,
minęły dwa
i trzeci też już minął…
A smutek mój,
wciąż jeszcze trwa,
wciąż jeszcze nie odpłynął…

I nie ma co
już łudzić się,
że żal mój kiedyś minie;
no, chyba że
gdy spotkam Cię
w Niebiańskiej tej Krainie.

Gdzie nie ma łez,
gdzie cierpień kres
i słońce zawsze świeci...
To właśnie tam,
u Nieba bram -
tam spotkam moje Dzieci…

Jesteś taką godziną, która już nie wróci,

Zapomnianym uśmiechem, który bardzo smuci,

Stosem listów pożółkłych w głębinie szuflady,

I wspomnieniem, na które nie ma żadnej rady."

Odeszłaś za szybko o całe życie za szybko! Na zawsze w naszych sercach, spoczywaj w pokoju...Pamiętamy Kochamy i w sercau zawsze nosimy

Kocham i pamiętam Natalko

Kochana Natalko niech światełko świeci Ci zawsze i oświetla drogę.

Kochanie dla Ciebie na dzień dziecka

Kocham Cię Natalko i codziennie o Tobie mysle teraz jest u mnie Dawidek i jak patrzę na niego to widzę Ciebie jak bawisz się z nim razem .Tak mi Ciebie brak kochanie .

Twego powrotu czekam na próżno.
Twe serce zimne, nie bije wcale,
ile bym dała by biło dalej.
Kolory świata przechodzą w jesień,
a ja samotna chodzę po lesie.
Lecz las to ludzi obcych, dalekich,
co patrzą na nas słabych, kalekich.
Kalectwem moim na całe życie,
będzie żałoba po małym bycie.
Które zjawiło się niespodzianie
i nastawiona na jego trwanie
nie będę nigdy z tym pogodzona
że go tu nie ma w moich ramionach
Po mej Iskierce pustka została
Gdzie teraz jesteś Iskierko mała?

ie pożegnam się
nie chcę płakać, chociaż żal się rozstać
smutno w sercu, czy potrafię sprostać

zapamiętaj, miłość życie daje
wspomnij czasem, gdy sam tu zostaniesz

nie chcę bólu, nie wiem czy go zniosę
gdy odejdę, o modlitwę proszę

Zasnęła cicho i nic jej nie zbudzi: Ani płacz siostry, ani matki łkanie, Ani gwar obcych a ciekawych ludzi, Co otoczyli śmiertelne posłanie; Już jej dosięgnąć boleść nie jest w stanie, Zasnęła cicho i nic jej nie zbudzi.