LUSIA, Łucja Helena Brannan

Nie stój nad mym grobem i nie roń łez.
Nie ma mnie tam; nie zasnęłam też.

Jestem tysiącem wiatrów dmiących.
Jestem diamentowym błyskiem na śniegu lśniącym.
Jestem na skoszonym zbożu światłem promiennym.
Jestem przyjemnym deszczem jesiennym.

Kiedy tyś w porannej ciszy zbudzony
Jestem ruchem - szybkim, wznoszonym,
Ptaków cichych w locie krążących
Jestem łagodnym gwiazd blaskiem nocnym.

Nie stój nad mym grobem i nie roń łeż.
Nie ma mnie tam; nie zasnęłam też.
Nie stój nad mym grobem i nie płacz na darmo.
Nie ma mnie tam. Ja nie umarłam.
(Mary Frye)


Mojemu Słoneczku, które zostawiło mnie tak nagle, tak niespodziewanie, ogromnie tu smutno i ciemno bez Ciebie,
kocham Cię zawsze - Mama

"Tak. Dla świata to żadna strata. A dla nas?
Przecież straciliśmy nie tylko niemowlę czy małe dziecko.
Ja straciłam córeczkę,
Tracąc ją, straciłam również roczniaka chwytającego
się łóżeczka by postawić pierwsze kroki.
Straciłam trzylatkę pedałująca na rowerze.
Straciłam siedmiolatkę wysuwającą koniuszek języka
przy stawianiu pierwszych kulfonikow w zeszycie.
I rozchichotaną nastolatkę, co wiecznie szepcze coś przez telefon.
A wreszcie dorosłą kobietę.
Bo moja córka nigdy się taka nie stanie, a mogłaby.
I każdą z nich będę opłakiwać......"


Dziękuję wszystkim z całego serca za pamięc o mojej córeczce.