Kubuś Ch

Czuwaj... I nie pozwól poddać się...

[*]

Rok temu trwały ostatnie chwile mojego szczęścia. I też tak świeciło słońce. Nie przypuszczałam, że za kilka godzin zaczniemy się żegnać.

"Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą? Wygląda papierowo, kruszy się w palcach, rozpada. Każdy ruch przygląda się sobie, każda myśl przygląda się sobie, każde uczucie zaczyna się i nie kończy, i w końcu sam przedmiot tęsknoty robi się papierowy i nierzeczywisty. Tylko tęsknienie jest prawdziwe, uzależnia. Być tam, gdzie się nie jest, mieć to, czego się nie posiada, dotykać kogoś, kto nie istnieje. Ten stan ma naturę falującą i sprzeczną w sobie. Jest kwintesencją życia i jest przeciwko życiu. Przenika przez skórę do mięśni i kości, które zaczynają odtąd istnieć boleśnie. Nie boleć. Istnieć boleśnie - to znaczy, że podstawą ich istnienia był ból. Toteż nie ma od takiej tęsknoty ucieczki. Trzeba by było uciec poza własne ciało, a nawet poza siebie. Upijać się? Spać całe tygodnie? Zapamiętywać się w aktywności aż do amoku? Modlić się nieustannie?”

Rok temu jeszcze myślałam, że wygrywamy, Synku...

Rok temu to Ty byłeś dla mnie najpiękniejszym prezentem. Kocham Cię...

[*]

"...więc ja chciałabym Twoje serce ocalić od zapomnienia..."

[*]