JAROSŁAW SZLAWSKI

KU PAMIĘCI...

Słońce z bólu zwiesiło ramiona,
Księżyc sen swój rozdmuchał w rozpaczy.
Gwiazdy w martwych stopiły się oczach,
Wiatry bokami przeniosły pełne bólu słowa.

Odszedł Ktoś, kto pragnął żyć jeszcze,
I tylko ta chwila…zmieniła wszystko.
Odeszła osoba,którą kochało czyjeś serce,
Odeszła osoba-już nie uśmiechnie się nigdy więcej.

I choć w rozpaczy walczymy z przeznaczeniem,
Ono od nas silniejsze jest.
Jego Anioł Stróż na złotych strunach gra,
Matczyne oczy niemo płaczą-miłości to znak.

Serce młode przestało radośnie bić,
Czyjś jeden błąd –zabronił mu żyć.
Jego dusza w należnej żyła czci,
Na własność Boże-oddała się Ci.

Ptakiem do niebios leci bram,
A ja pomodlę się.
Byś przyjął go z miłością tam…

Pamiętam...Ciebie nie da się zapomnieć.Na zawsze zostaniesz w mojej pamięci i sercu!

Ludzie mówią,aby nie żyć wspomnieniami...Nie wiem czy to mądre rozwiązanie...Może rzeczywiście lepiej byłoby zapomnieć,ale czym byłoby nasze życie bez wspomnie?Pustą kartką...I gdyby w tym momencie nas zabrakło-czy ktoś pomyślał by o nas?Dobrze że mózg człowieka nie działa jak komputer format i wszystko od nowa.Sens istnienia polega na tym,aby o nas niezapomniano i my sami nie zapomnieli o innych nawet jeśli zostaliśmy okrutnie przez nich zranieni...Czasem jest to wręcz wskazane, usiąść w ciszy powspominać,i wylAć morze łez.Potem jest troszke lżej...Ku pamięci zawsze będe pamiętała Jarka takiego jak na tym zdjęciu szczęśliwego i uśmiechniętego...

Nie da sie Go zapomnieć!!
Jarku - żyjesz w naszych sercach.

Pamiętamy...

Podobno człowiek żyje póki pamięta onim choć jedna osoba. Jarek będzie żył jeszcze....długo, długo. I tak być powinno, choć życie jest niesprawiedliwe, los dał nam wspomnienia. Póki żyję pamiętam!

(*)(*)(*)pamiec nie umiera(*)

Pamiętamy...wspominamy...

Pamiętamy...