Przyzwyczajeni do świata wykreowanego w reklamach, gdzie niemal wszyscy są piękni i młodzi - a przynajmniej szczęśliwi - często nie chcemy pamiętać, że w życiu są takie chwile, w których szczęście i radość zostają przyćmione łzami i bólem. W najbardziej dotkliwy sposób dotyczy to sytuacji, w których zmuszeni jesteśmy rozstać się z Bliską Osobą, którą zabiera śmierć.

Ludzie starsi z rozrzewnieniem wspominają te czasy, gdy rodziny były wielopokoleniowe - i gdy te kilka pokoleń mieszkało blisko siebie, a bywało, że nawet w jednym domu. To nie tylko pozwalało doświadczać - zwłaszcza seniorom - codziennej troski i pomocy ze strony dzieci oraz wnuków, ale także okazywało się ważne wtedy, gdy nadchodził kres życia. Mówiło się wtedy "Jak dobrze, że będzie miał mnie kto przynajmniej pochować..."

Od dziecka uczono nas oszczędzać. Odkładaliśmy kieszonkowe do skarbonki, na książeczkę SKO, PKO lub inną. Lokowaliśmy nasze mniejsze lub większe bogactwa w różnych miejscach i z myślą o różnych celach - mniej lub bardziej doczesnych. Od jakiegoś jednak czasu obserwujemy trend wzmożonego oszczędzania z myślą o... pogrzebie.