Jeszcze kilkadziesiąt lat temu śmierć była niejako naturalnie częścią życia. Ludzie, zwłaszcza na wsiach, ale także w miastach żyli i umierali w swoich domach, często w otoczeniu Najbliższych. Oznaczało to, że fakt śmierci kogoś bliskiego był całkiem jawny, także wobec dzieci, które uczestniczyły w obrzędzie ostatniego pożegnania. To ułatwiało też funkcjonowanie członków danej rodziny w społeczności, w najbliższym otoczeniu. Wiadomo było kto umarł i gdzie - dlatego w dużej mierze udawało się uniknąć niezręcznych sytuacji, słów czy żartów wobec członków osieroconej rodziny.

Śmierć Bliskiej Osoby, zwłaszcza gdy jest niespodziewana, zawsze stanowi szok. Ile osób, tyle sposobów radzenia sobie z tymi niełatwymi emocjami. Jedni zbierają wszystkie siły, aby stawić czoła choćby najbliższym dniom przed pogrzebem i formalnościom, z którymi trzeba się uporać. Inni, mimo najszczerszych chęci, nie są w stanie uczynić tego wysiłku.

Po stracie małżonka wybór, co zrobić z obrączką ślubną, staje się jednym z delikatnych i symbolicznych aspektów żałoby. W społeczeństwie istnieją różne przekonania dotyczące tego, czy zmarłego małżonka powinno się chować z obrączką. Dylematy te same w sobie rzucają światło na to, jak ogromne znaczenie w życiu człowieka ma ten skromny znak zaślubin.